محمدتقی حائری شیرازی

میرزا محمدتقى بن میرزا محب على بن ابى‏الحسن میرزا محمدعلى گلشن حایرى شیرازى زعیم ثوره عراق كه مجسمه علم و تقوا و فضیلت بوده و در سال 1338 در كربلا وفات نموده است شرح آن بزرگوار محتاج به كتاب مستقل و مجال بیشتریست و این وجیزه ظرفیت و قابلیت ترجمه آن بزرگوار را ندارد. میرزا محمدتقى بن میرزا محبعلى بن ابى‏الحسن میرزا محمدعلى (متخلص به گلشن) حایرى شیرازى زعیم نهضت و ثوره عراق از اشهر مشاهیر عصر خود در علم و تقوى و غیرت دینى بوده است. تولد آن بزرگوار در شیراز ولى نشو و پرورش او در كربلا بوده و اولیات و مقدمات را در آنجا خوانده و به درس علامه شهیر فاضل اردكانى شركت نموده و پس از مهارت و تبحر در علوم عقلى و نقلى با شریك و رفیق درسش مرحوم سید استاد آیت‏اللَّه علامه آقا سید محمد فشاركى اصفهانى مهاجرت به سامره و از محضر آیت‏اللَّه العظمى میرزا محمدحسن مجدد شیرازى استفاده و ضمناً براى عده‏اى از فضلاء شاگردان میرزا تدریس و تقریر درس استاد را نموده تا بعد از فوت آن مرحوم كه براى مرجعیت و زعامت و تدریس و فتوا معین گردیده و عده بسیارى از بزرگان مراجع تقلید از محضرش استفاده و كسب علم و اجتهاد نمودند. پس آن بزرگوار از سامره به كربلا منتقل و تشكیل حوزه علمیه داده و جماعتى از اكابر و اعاظم وقت اطرافش را گرفته و از تحقیقات و دقت نظر و تعمق فكر و اصابت رأى او بهره‏مند شده تا در سال 1338 ق كه دعوت حق را لبیك اجابت گفته و در صحن شریف حسینى (ع) مدفون و اكنون قبر پاكش مزار اهل فضل و ایمان و مشهور همگانست. آثار علمى آن بزرگوار از اینقرار است. 1- حاشیه مكاسب 2- رسالة صلوة الجمعه 3- رسالة الخلل 4- المنظومة الرضاعیه 5- دیوان اشعار فارسى در مدائح و مراثى اهل‏بیت علیهم‏السلام.